Ben ne misket ne de taso oynayamazdım mesela

   Küçükken mahallenin futbol takımındaydım ama.Futbol takımı dediğimiz de 5 kişiydik zaten o takımı da kendimiz kurmuştuk.Okul bahçelerin de yukarı mahallenin 5 kişilik kadrosuyla maçımızı yapardık.Yukarı mahalle deyip geçmiceksin ama bak.Onlar öyle sadece 5 kişi değildi 15-20 kişilik arkadaş grubu içinden seçerlerdi 5 kişisini.O 5 kişi de hem iyi top oynar hem iyi kavga ederdi.Eğer bizden biri sert bir faul filan yaparsa hem maçımızı yenilirdik bi güzelde dayağımızı yiyip aşşağı mahallemize dönerdik.Ama ben o 5 kişiden biriydim işte.

  Malesef ki misket ve taso olaylarında o kadar şanslı biri değildim.Doğuştan kumarbaz doğar bazıları ya hani ben onlardan olamadım.Küçükten beridir en kötü şeyler benim başıma gelir zaten.Misket kapışmalarını yukarı mahalleyle yapılmazdı,daha aşağı mahalleyle yapardı bizim çocuklar.Bizim çocuklar diyorum çünkü beni oynatmazlardı.Oynadıkları çoğu oyunu anlamazdım bile.Biliyor musunuz çıtır bisküvetiler benim bir kafliğim bile olmadı.

 Taso oyunu ileriki senelerde gelmişti.Mahallede bildiğin mafya oluşmuştu.Koca koca adamlar (koca dediğim 15-16 işte o zaman miniciğim ben) mahallede taso oynayanların başında durup mızıkçılığı filan engelliyolardı.Hesapta tabi kendinden olmayanların tasolarını alıp KAPPIIIEEEEEEEEŞŞŞŞŞ diye bağırarak havaya atıp dağıtıyorlardı.Kaç çocuğun hüzünlü gözyaşlarını gördüm ben o tasolarda.

Diyeceğim o ki beyaz çikolatalar ben kumarı hiç beceremem.O yüzden benle oynamayın olm yazıktır lan...